Virginia C. Andrews "Płatki na wietrze"

Autor: Virginia C. Andrews

Tytuł: "Płatki na wietrze"

Wydawnictwo: Świat Książki

Liczba stron: 428

Ocena: 6/6

Wiem, że trochę długo kazałem Wam czekać na kolejny tekst, ale po przeczytaniu książki Davida Reida, nie mogłem nic wymyślić w czasie pisania, wena mi zwiała cichaczem, więc postanowiłem poczekać i przeczytać "Płatki na wietrze" Virginii C. Andrews. Jak pewnie wiecie, czytałem pierwszy tom tego cyklu, i nie zawiodłem się na tej autorce, więc teraz macie dobrą okazję dowiedzieć się, czy cykl trzyma dalej dobry poziom. Uwaga na spojlery, szczególnie w drugim akapicie!

Cathy, Carrie i Chris po ucieczce z domu, gdzie byli więzieni (przypomnę) przez trzy lata i pięć miesięcy, nie wiedzą, co ze sobą zrobić. Ich przyszłość nie zapowiada się kolorowo, bowiem zamierzają wyruszyć do cyrku na Florydzie. Do tego jeszcze Carrie, która z dziwnymi objawami, komplikuje całą historię (w tym przypadku to nawet dobrze się stało, że była chora, bo gdyby nie to, marzenie o pracy w cyrku stałoby się bardzo realne). Z powodu  ciężkiego stanu dziewczyny muszą znaleźć szpital, w którym będzie można ją wyleczyć z zatrucia arszenikiem. I tak trafiają do doktora Paula. Początkowo na kilka miesięcy, bo mają zapracować na swoje utrzymanie, jednak zostają na dłużej. Na naszych oczach Cathy przemienia się w dorosłą kobietę nieustannie myślącą o zemście na swojej matce. Wydarzenia z przeszłości nie dają o sobie zapomnieć, co rodzeństwo odczuwa cały czas.

Na początku czytania miałem ochotę stwierdzić, że "Kwiaty na poddaszu" były o niebo lepszą książką. Jednak jakże ja się myliłem! Druga pozycja z tego cyklu utwierdziła mnie w przekonaniu, że dobrze się stało, że ją pożyczyłem. Nie zawiodłem się na Virginii, która wprowadziła coraz to nowe wątki, które coraz bardziej zaskakują czytelnika. W niektórych przypadkach są kontrowersyjne tematy, ale myślę, że samo ukrycie dzieci na strychu bulwersuje ludzi, więc można to uznać za znak rozpoznawczy Virginii C. Andrews. 

Z jednej strony ta książka jest pozytywna i aż za bardzo wszystko wychodzi bohaterom, ale kilka trupów też się pojawiło, więc w tej sprawie autorka zachowała równowagę, co czyni książkę bardziej życiową.  Nie chce się rzucić książki po przeczytaniu dziesięciu stron, bo jest ona niezwykle pasjonująca i intrygująca. Nie należy się zrażać liczbą stron, bo z każdą stroną coraz bardziej chce się poznawać sekrety bohaterów. Przeczytanie tej książki zajęło mi trochę dużo czasu, bo podczytywałem ją tylko w autobusie, ale gdybym miał więcej czasu, na pewno pochłonąłbym ją w o wiele szybszym czasie. 

Jak widzicie, nie we wszystkich przypadkach sprawdza się zdanie, że kontynuacja jest gorsza o swojej poprzedniczki. Ja już nie mogę doczekać się, kiedy przeczytam trzeci tom, a wy nadrabiajcie zaległości w tym cyklu, bo naprawdę warto. :)