Harlan Coben "Nie mów nikomu"

Autor: Harlan Coben
Tytuł: "Nie mów nikomu"
Wydawnictwo: Albatros
Liczba stron: 352
Ocena: 4/6

Można by powiedzieć: Coben, spotkanie drugie. :)

Od śmierci Elizabeth minęło osiem lat, ale młody lekarz David Beck nie może poradzić sobie ze śmiercią swojej ukochanej. Została brutalnie porwana i zabita przez Killroy'a, który bez skrupułów wymordował kilka innych kobiet, zostawiając na ich policzkach wypalony znak "K". Po identyfikacji okazało się, że ojciec dziewczyny zidentyfikował Elizabeth i została pochowana, ale... No właśnie, w tym przypadku cała historia zaczyna się od dziwnych maili do Davida, które wyraźnie wskazują na to, że Elizabeth jednak żyje! W dodatku David ma się z nią spotkać, ale mamy kolejne "ale", gdyż, jak to kryminałach bywa, lekarz zostaje posądzony o zabójstwo swojej żony, śledztwo się rozkręca i sytuacja Becka zamienia się w nieciekawą. Sam pościg policji to pestka, ale śledzący mężczyznę bandyci to już o wiele większy, bardziej niebezpieczny problem.

Nie chciałbym mieszać tej książki z błotem, ale trochę się zawiodłem. Euforia, która mi towarzyszyła przy czytaniu "Najczarniejszego strachu", gdzieś mi się ulotniła. Początek był strasznie przeciętny i aż dziw bierze, że za ekranizację tej powieści Coben zarobił coś koło miliona dolarów. Nic ciekawego w tym nie było, akcja się rozkręcała, żeby w końcu dotrzeć do końca. I tu było wręcz wybornie. Dużo się działo, autor odkrywał kolejne tajemnice, wszystko zaczęło łączyć się w całość. Zakończenie zdecydowanie bardziej przypadło mi do gustu, było bardziej dynamiczne, zaskakujące. 

Może to przez to, że czytałem tę powieść w autobusie przy grającym w tle radiu i rozmawiających ludziach, ale nie czułem napięcia zaserwowanego dla thrillerów. Owszem, nie powiem, że źle mi się czytało, bo bardzo dobrze mi się czytało, ale jak na mnie autor nie podziałał aż tak mocno. 

Gdybym miał ocenić końcówkę, dałbym 5 może i nawet 6, ale oceniam całość, więc maksymalna ocena to 4. Dzisiaj na tyle. Wiem, że krótko, ale gdzieś pani Wena mi zwiała. :)